کم نيستند کساني که در قسمتهاي مختلف بدن شان زخمهاي صعب العلاجي دارند که با هيچ داروي شيميائي درمان نمي شود و سالهاست که آنها شهرهاي ايران را به دنبال يافتن راهي براي درمان ميگردند ، و هر بار نا اميد از درمان به خانه برمي گردند و هيچ کس نيست که به آنها بگويد خدا هست ، خداي عسل ، خداي زالو و خداي انسان که حافظ اوست .

القصه :

جواني بود چهره در هم کشده و خم بر پيشاني ، وارد اتاقم شد ، نمي توانست براحتي راه برود ، از نگاه اش پيدا بود که به کار طبابت بي اعتماد شده است. روي صندلي نشست و جوراب اش را از پا در آورد، بدون آنکه حرفي بزند پاشنه پاي اش را نشان داد ، نياز نبود صحبت کند همه چيز پيدا و آشکار بود، زخمي عميق و کهنه در کف پا ايجاد شده بود که تا استخوان پاشنه ادامه داشت. پر از چرک بود، و امان بيمار را بريده بود، خيلي نگران و نا اميد بود، من هم سعي کردم خيلي صحبت نکنم. چون به اندازه کافي همکاران من در طبابت مدرن به ايشان قول داده و عمل نکرده بودند و اين موضوع به شدت او را نا اميد کرده بود، ، بلا فاصله نسخه را نوشتم و ايشان را به اتاق زالو درماني معرفي کردم ، زالو درماني انجام شد و دستور تزريق عسل در سوراخ زخم هم داده شد .
بيمار جلسه بعد آمد و گفت درد ندارم ، و احساس مي کنم بهتر شدم ، در جلسات مختلف با فواصل مشخص برا ي بيمار زالو درماني ودستور گياه درماني داده شد و اصلاح مزاج هم گرديد ، به لطف و عنايت پروردگار بعد از چند جلسه درمان ، زخم به طور کامل درمان شد. تصاويري که در زير مي بينيد قبل و بعد از درمان بيمار است